-
- Gdy kultury <em>komórek</em> ssaków lub myszy są narażone na promieniowanie jonizujące w ilościach pozwalających na przeżycie lub śmiertelnych, w regionie histonów H2A dwuwymiarowych żeli znajdują się nowe składniki masy. Łącznie, określane jako gamma, składniki te powstają in vivo w wyniku kilku procedur, które wprowadzają dwuniciowe pęknięcia w DNA. Składniki gamma, które wydawały się być jedynymi głównymi nowymi składnikami wykrytymi przez inkorporację masy lub 32PO4 na kwas octowy-mocznik-Triton X-100-kwas octowy-mocznik-Wykazano, że żele zawierające bromek cetylotrimetyloamoniowy lub SDS-kwas octowy-mocznik-bromek cetylotrimetyloamoniowy po ekspozycji <em>komórek</em> na promieniowanie jonizujące są gatunkami histonów H2AX, które zostały ufosforylowane specyficznie w serynie 139. narażenie kultur <em>komórek</em> na promieniowanie jonizujące; połowa maksymalnych wartości jest osiągana przez 1 <em>min</em>, a maksymalna przez 10 <em>min</em>. Maksymalnie około 1% H2AX ulega gamma-fosforylacji na każdy szary promieniowania jonizującego, co wskazuje, że 35 dwuniciowych pęknięć DNA, liczba wprowadzana przez każdy szary do <em>6</em> x 10 (9) pary zasad ssaczego genomu G1, prowadzą do gamma-fosforylacji H2AX rozmieszczonego na 1% chromatyny.
- Tak więc wydaje się, że około 0,03% chromatyny jest zaangażowane w dwuniciowe pęknięcie DNA. Ta wartość, która odpowiada około 2 x 10(<em>6</em>) par zasad DNA na jedno dwuniciowe pęknięcie, wskazuje, że duże ilości chromatyny są zaangażowane w każde dwuniciowe pęknięcie DNA . Zatem tworzenie gamma-H2AX jest szybką i wrażliwą odpowiedzią <em>komórki</em>na obecność dwuniciowych pęknięć DNA, odpowiedzią, która może zapewnić wgląd w struktury chromatyny wyższego rzędu.
Technika klamry glukozy: metoda ilościowego określania wydzielania insuliny i oporności.
- Opisano metody ilościowej oceny wrażliwości komórek beta na glukozę (technika klamry hiperglikemicznej) i wrażliwości tkanek na insulinę (technika klamry euglikemicznej insuliny). Technika klamry hiperglikemicznej. Stężenie glukozy w osoczu gwałtownie wzrasta do 125 mg/dl powyżej poziomu podstawowego w wyniku wlewu glukozy trwającego kilka minut.
- Pożądane plateau hiperglikemii jest następnie utrzymywane przez dostosowanie zmiennego wlewu glukozy w oparciu o zasadę ujemnego sprzężenia zwrotnego. Ponieważ stężenie glukozy w osoczu jest utrzymywane na stałym poziomie, szybkość wlewu glukozy jest wskaźnikiem metabolizmu glukozy.
- W takich warunkach ciągłej hiperglikemii odpowiedź insulinowa w osoczu jest dwufazowa i obejmuje wczesne wyrzuty insuliny w ciągu pierwszych <em>6</em> <em>min</em>, po których następuje stopniowo postępujący wzrost stężenia insuliny w osoczu. Technika klamry euglikemicznej insuliny.
- Stężenie insuliny w osoczu gwałtownie wzrasta i utrzymuje się na poziomie około 100 j.m./ml dzięki ciągłemu wlewowi insuliny. Stężenie glukozy w osoczu jest utrzymywane na stałym poziomie podstawowym przez zmienną infuzję glukozy z zastosowaniem zasady ujemnego sprzężenia zwrotnego.
- W tych stacjonarnych warunkach euglikemii szybkość wlewu glukozy jest równa wychwytowi glukozy przez wszystkie tkanki w organizmie, a zatem jest miarą wrażliwości tkanek na egzogenną insulinę.
Długotrwałe wzmocnienie transmisji synaptycznej w obszarze zębatym znieczulonego królika po stymulacji drogi perforacji.
- Efekty następcze powtarzającej się stymulacji perforowanych włókien ścieżki do obszaru uzębionego hipokampa zbadano za pomocą mikroelektrod zewnątrz<em>komórkowych</em>u królików znieczulonych uretan
- U piętnastu z osiemnastu królików reakcja populacji odnotowana z <em>komórek</em> ziarnistych w obszarze wklęsłym do salw o pojedynczej perforowanej ścieżce była wzmocniona przez okres od 30 <em>min</em> do 10 godzin po jednej lub więcej treningów kondycjonujących przy 10-20/s przez 10-15 sekund lub 100/s przez 3-4 sek.3.
- Odpowiedź populacji została przeanalizowana pod kątem trzech parametrów: amplitudy populacyjnego potencjału postsynaptycznego pobudzającego (epsp), sygnalizującego depolaryzację <em>komórek ziarnistych</em> oraz amplitudy i latencji gwałtownego wzrostu populacji, sygnalizowanie wyładowania <em>komórek</em> ziarnistości.4.
- Wszystkie trzy parametry zostały wzmocnione w 29% eksperymentów; w innych eksperymentach, w których wystąpiły zmiany długoterminowe, wzmocnienie ograniczało się do jednego lub dwóch z trzech parametrów. Najczęstszym objawem nasilenia, występującym w 57% wszystkich eksperymentów, było zmniejszenie opóźnienia wzrostu populacji.
- Amplituda epsp populacji wzrosła w 43%, a skok populacji w 40% wszystkich eksperymentów.5. Podczas kondycjonowania przy 10-20/s nastąpiło masowe wzmocnienie skoku populacji („wzmocnienie częstotliwości”).
- Iglica została stłumiona podczas stymulacji przy 100/s. Obie częstotliwości powodowały długotrwałe wzmocnienie.<em>6</em>. Wyniki sugerują, że za długotrwałe wzmocnienie odpowiedzialne są dwa niezależne mechanizmy: (a) zwiększenie wydajności transmisji synaptycznej w synapsach ścieżki perforowanej; (b) wzrost pobudliwości populacji <em>komórek</em> ziarnistych.
Mezenchymalne komórki macierzyste do leczenia steroidoopornej, ciężkiej, ostrej choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi: badanie fazy II.
- Ciężka choroba przeszczep przeciw gospodarzowi (GVHD) jest zagrażającym życiu powikłaniem po allogenicznym przeszczepie krwiotwórczych komórek macierzystych . Mezenchymalne komórki macierzyste modulują odpowiedź immunologiczną in vitro i in vivo. Naszym celem była ocena, czy mezenchymalne komórki macierzyste mogą złagodzić GVHD po przeszczepieniu krwiotwórczych komórek macierzystych.
- Pacjenci z steroidooporną, ciężką, ostrą GVHD byli leczeni mezenchymalnymi komórkami macierzystymi , uzyskanymi w ramach procedury ekspansji ex-vivo Europejskiej Grupy ds. Transplantacji Krwi i Szpiku, w wieloośrodkowym badaniu doświadczalnym fazy II. Odnotowaliśmy odpowiedź, zgony związane z przeszczepem i inne zdarzenia niepożądane przez okres do 60 miesięcy od wlewu komórek .
- Od października 2001 r. do stycznia 2007 r. leczono 55 pacjentów. Mediana dawki mezenchymalnych komórek macierzystych pochodzących ze szpiku kostnego wynosiła 1,4×10(6) (zakres min-maks 0,4-9×10(6)) komórek na kg masy ciała. 27 pacjentów otrzymało jedną dawkę, 22 otrzymało dwie dawki, a sześć od trzech do pięciu dawek komórek otrzymanych od dawców z identycznym pod względem HLA rodzeństwa (n=5), dawców haploidennych (n=18) i dawców niezgodnych pod względem HLA (n =69). 30 pacjentów miało całkowitą odpowiedź, a 9 wykazało poprawę.
- Żaden z pacjentów nie miał skutków ubocznych podczas lub bezpośrednio po infuzji mezenchymalnych komórek macierzystych . Wskaźnik odpowiedzi nie był związany z dopasowaniem HLA dawcy. Trzech pacjentów miało nawracającą chorobę nowotworową, au jednego rozwinęła się ostra białaczka szpikowa de-novo pochodzenia biorcy.
- Osoby, które odpowiedziały całkowicie na przeszczep komórek macierzystych (16 [53%] z 30 vs cztery [16%] z 25);
- Infuzja mezenchymalnych komórek macierzystych namnożonych in vitro, niezależnie od dawcy, może być skuteczną terapią u pacjentów z steroidooporną, ostrą GVHD.
Badania transformacji nienaruszonych komórek drożdży metodą LiAc/SS-DNA/PEG.
- Ulepszony protokół z octanu litu (LiAc)/jednoniciowego DNA (SS-DNA)/glikolu polietylenowego (PEG), który daje>> 1 x 10(<em>6</em>) transformantów/mikrogramów plazmidowego DNA i oryginalny protokół opisane przez Schiestl i Gietz (1989) zostały wykorzystane do zbadania aspektów mechanizmu transformacji LiAc/SS-DNA/PEG.
- Najwyższą wydajność transformacji zaobserwowano, gdy 1 x 10(8) <em>komórek</em> transformowano 100 ng plazmidowego DNA w obecności 50 mikrogramów DNA nośnika SS.
- Wydajność transformantów wzrastała liniowo do 5 mikrogramów plazmidu na transformację. 20-<em>minut</em> szoku cieplnego w temperaturze 42 stopni C był konieczny, aby uzyskać maksymalne plony. Stwierdzono, że PEG odkłada zarówno DNA nośnikowy, jak i DNA plazmidu na <em>komórkach</em>.
- DNA nośnika SS wiązało się skuteczniej z <em>komórkami</em> i powodowało silniejsze wiązanie znakowanego 32P plazmidowego DNA niż dwuniciowy nośnik (DS). Metoda transformacji LiAc/SS-DNA/PEG nie spowodowała fuzji <em>komórek</em>. DNA nośnikowy DS konkurował z DNA wektora DS w reakcji transformacji.
MIN-6 cells
C0018008 Addexbio One Frozen vial 862.8 EUR 3-min Total Protein Extraction Kit (Animal cells)
P501 101Bio - Ask for price 3-min Total Protein Extraction Kit (Animal cells)
P501L 101Bio - Ask for price 3-min Total Protein Extraction Kit (Animal cells)
P501S 101Bio - Ask for price 3-min Detergent-free Total Protein Extraction Kit (Animal Cells)
P505 101Bio - Ask for price 3-min Detergent-free Total Protein Extraction Kit (Animal Cells)
P505L 101Bio - Ask for price 3-min Detergent-free Total Protein Extraction Kit (Animal Cells)
P505S 101Bio - Ask for price IEC-6 cells
P0021001 Addexbio One Frozen vial 546 EUR NALM-6 cells
C0003030 Addexbio One Frozen vial 582 EUR SU-DHL-6 cells
C0003011 Addexbio One Frozen vial 582 EUR Mino cells
C0003033 Addexbio One Frozen vial 582 EUR DNA Polymerase (6 kb / min) Enzyme
abx071002-3kU Abbexa 3 kU 360 EUR DNA Polymerase (6 kb / min) Enzyme
abx071002-500U Abbexa 500 U 226.8 EUR C57BL/6 Mouse Neural Stem Cells
MUBNF-01001 Cyagen 1*10^6/vial 959 EUR C57BL/6 Mouse Embryonic Stem Cells
MUBES-01001 Cyagen 1*10^6/vial 559 EUR Rat Kidney PrimaCell 6: Proximal Tubular Cells
2-82594 CHI Scientific 1 Kit Ask for price Dendritic Cells/B Cells Antibody
abx412775-02mg Abbexa 0.2 mg 678 EUR C57BL/6 Mouse Neural Stem Cells With GFP
MUBNF-01101 Cyagen 1*10^6/vial 1410 EUR C57BL/6 Mouse Embryonic Stem Cells With GFP
MUBES-01101 Cyagen 1*10^6/vial 1125 EUR C57BL/6 Mouse Embryonic Stem Cells With RFP
MUBES-01201 Cyagen 1*10^6/vial 1125 EUR 10-min. Single Cell Isolation Kit
P713-20 101Bio - Ask for price C57BL/6 Mouse Bone Marrow Mesenchymal Stem Cells
MUBMX-01001 Cyagen 1*10^6/vial 639 EUR 5637 cells
C0002001 Addexbio One Frozen vial 582 EUR FO cells
C0003017 Addexbio One Frozen vial 582 EUR K1 cells
C0025003 Addexbio One Frozen vial 792 EUR RD cells
C0035001 Addexbio One Frozen vial 546 EUR A9 cells
P0011007 Addexbio One Frozen vial 651.6 EUR BJ cells
P0020005 Addexbio One Frozen vial 546 EUR ST cells
P0028002 Addexbio One Frozen vial 651.6 EUR C57BL/6 Mouse Adipose-Derived Mesenchymal Stem Cells
MUBMD-01001 Cyagen 1*10^6/vial 649 EUR RS4;11 cells
C0003012 Addexbio One Frozen vial 546 EUR REH cells
C0003031 Addexbio One Frozen vial 582 EUR 4T1 cells
C0006004 Addexbio One Frozen vial 546 EUR T84 cells
C0009008 Addexbio One Frozen vial 546 EUR RKO cells
C0009012 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H23 cells
C0016005 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H69 cells
C0016065 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H82 cells
C0016066 Addexbio One Frozen vial 546 EUR A10.7 cells
C0018006 Addexbio One Frozen vial 792 EUR C32 cells
C0020002 Addexbio One Frozen vial 546 EUR N87 cells
C0023002 Addexbio One Frozen vial 546 EUR AGS cells
C0023004 Addexbio One Frozen vial 546 EUR R2C cells
C0028001 Addexbio One Frozen vial 651.6 EUR Y79 cells
C0029001 Addexbio One Frozen vial 546 EUR NB3 cells
C0033003 Addexbio One Frozen vial 792 EUR STO cells
P0011006 Addexbio One Frozen vial 546 EUR TM3 cells
T0028002 Addexbio One Frozen vial 546 EUR MB49 cells
C0002004 Addexbio One Frozen vial 932.4 EUR K562 cells
C0003004 Addexbio One Frozen vial 546 EUR U937 cells
C0003005 Addexbio One Frozen vial 546 EUR Raji cells
C0003009 Addexbio One Frozen vial 546 EUR BJAB cells
C0003016 Addexbio One Frozen vial 651.6 EUR B103 cells
C0005003 Addexbio One Frozen vial 932.4 EUR T47D cells
C0006001 Addexbio One Frozen vial 546 EUR HeLa cells
C0008001 Addexbio One Frozen vial 546 EUR SiHa cells
C0008002 Addexbio One Frozen vial 546 EUR C33A cells
C0008003 Addexbio One Frozen vial 546 EUR LoVo cells
C0009011 Addexbio One Frozen vial 546 EUR SW48 cells
C0009014 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H716 cells
C0009022 Addexbio One Frozen vial 651.6 EUR OE33 cells
C0013003 Addexbio One Frozen vial 792 EUR A549 cells
C0016002 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H460 cells
C0016003 Addexbio One Frozen vial 546 EUR A427 cells
C0016004 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H520 cells
C0016010 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H226 cells
C0016011 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H358 cells
C0016016 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H441 cells
C0016019 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H596 cells
C0016020 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H526 cells
C0016052 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H446 cells
C0016054 Addexbio One Frozen vial 651.6 EUR H187 cells
C0016061 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H209 cells
C0016063 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H847 cells
C0016067 Addexbio One Frozen vial 651.6 EUR H660 cells
C0016068 Addexbio One Frozen vial 834 EUR A673 cells
C0016074 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H524 cells
C0016077 Addexbio One Frozen vial 651.6 EUR H211 cells
C0016078 Addexbio One Frozen vial 651.6 EUR H146 cells
C0016080 Addexbio One Frozen vial 546 EUR H889 cells
C0016081 Addexbio One Frozen vial 651.6 EUR H128 cells
C0016083 Addexbio One Frozen vial 651.6 EUR Vcap cells
C0019001 Addexbio One Frozen vial 546 EUR 8505C cells
C0025002 Addexbio One Frozen vial 792 EUR BeWo cells
C0030001 Addexbio One Frozen vial 546 EUR HASM cells
P0001001 Addexbio One Frozen vial 932.4 EUR HBSM cells
P0007001 Addexbio One Frozen vial 932.4 EUR SCBN cells
P0010001 Addexbio One Frozen vial 651.6 EUR L929 cells
P0011012 Addexbio One Frozen vial 546 EUR VERO cells
P0014002 Addexbio One Frozen vial 546 EUR MDCK cells
P0014003 Addexbio One Frozen vial 546 EUR C127 cells
S0006001 Addexbio One Frozen vial 582 EUR Hs27 cells
T0020010 Addexbio One Frozen vial 546 EUR Daudi cells
C0003010 Addexbio One Frozen vial 546 EUR MC116 cells
C0003021 Addexbio One Frozen vial 582 EUR U87MG cells
C0005002 Addexbio One Frozen vial 546 EUR CaSKi cells
C0008004 Addexbio One Frozen vial 546 EUR SW480 cells
C0009001 Addexbio One Frozen vial 546 EUR SW620 cells
C0009002 Addexbio One Frozen vial 546 EUR HCT15 cells
C0009010 Addexbio One Frozen vial 546 EUR Hep3B cells
C0015001 Addexbio One Frozen vial 546 EUR Plazmidowy DNA SS słabo transformował <em>komórki</em> w połączeniu z DNA nośnikowym zarówno SS, jak i DS. Wykazano, że metoda LiAc/SS-DNA/PEG jest bardziej skuteczna niż inne metody leczenia, o których wiadomo, że umożliwiają transformację <em>komórek</em>. Omówiono model mechanizmu transformacji metodą LiAc/SS-DNA/PEG.